Het is geen mopperen, want nog steeds kunnen we er om grinniken en irriteren we er ons niet aan. Het hoort gewoon bij Curaçao. Maar het blijft wel typerend. Een paar anekdotes:
We gaan naar een vriend die een restaurant heeft en een live band heeft geregeld. Gezellig. Eten we daar een hapje.
Onze vriend heeft ook flyers gemaakt voor deze avond. Hierop staat verkondigd: Sunset salsa, may 20th from 18.00 – 21.30 uur with live entertainment Julio y su banda.
Ted en ik komen daar tegen zevenen aan. Het is gezellig op het terras. De band speelt al en het klinkt goed.
Om half 8 stoppen de mannen er mee. Pauze denken wij. Maar dan lijkt het alsof ze inpakken. We vragen het onze vriend. Is de band nu al klaar? Het zou toch tot half 10 zijn? Ach, ja. Ze waren vergeten dat ze nog een afspraak hadden dus moeten ze wat eerder weg. Dan komen ze volgende keer wel wat vroeger.
We zijn nog laat in de middag in de stad. De kinderen eten niet thuis, dus besluiten we op een terrasje wat te blijven eten. We gaan zitten, bestellen wat te drinken en vragen de kaart. Drinken en de kaart worden snel gebracht. Tot nu toe alles okee. Ted en ik kiezen wat van de kaart. Het meisje komt vragen of we al een keuze hebben gemaakt. We zeggen wat we willen en dan zegt zij: “hebben we niet”. Oh, okee. Dat kan wel eens. Zeker op Curacao waar je soms op de volgende shiping moet wachten voor bepaalde artikelen. “Dan nemen we…”. “Hebben we ook niet”, zegt ze. “Ook niet?” en we kijken haar een beetje verrast aan. “Laat me even checken”, zegt ze en loopt weg. Ze komt terug met de baas. Dan wordt alles duidelijk. Het gas is op!
Er kan niet gekookt of gefrituurd worden. We kunnen alleen gerechten nemen die met magnetron of grill klaargemaakt worden. “Welke zijn dat dan?”. We kunnen kiezen uit 3 gerechten. Dit is wel een hele kleine kaart. Maar er zitten ook wraps met lomito (ossenhaas) tussen en dat is ook lekker.
Alles kan en alles mag. En als niet altijd alles voor handen is kan je 2 dingen doen: wachten of gaan handelen met alternatieve middelen. Mensen worden creatief. (Zie foto: Lesauto met houten bordje, zelf blauw geverfd en gele “Les” er op).
Je merkt het nergens aan, maar deze zondageditie ontvang je vanuit Bonaire. Ted en ik zijn lekker een weekendje weg, nog voor ons 10jarig huwelijk. Maar daarover volgende week meer.
