Er heerst onrust sinds dat de commissie Rosenmuller zijn aanbevelingen heeft gegeven. Geen dingen die we nog niet wisten: er zijn 3 ministers die een niet zo’n fris verleden hebben en hun aanbeveling is om dit nader te onderzoeken omdat deze ministers dan niet ‘ministeriabel’ waren. Voorheen had ik nog niet van die term gehoord. Nu wordt je er mee dood gegooid.
Besluiten en verder screening van de 3 ministers lieten ze over aan Curaçao. We willen het toch allemaal zelf doen, dus ga je gang. Verstandige zet in deze situatie, alleen heb ik niet zoveel vertrouwen dat er daadwerkelijk verder onderzoek komt.
Dat komt er ook niet, is er besloten. Wat er wel is, is heel veel kritiek op de commissie. Makkelijk toch, om niet je eigen fouten onder ogen zien, maar de ander de schuld te geven. Zo voorspelbaar allemaal.
Hier worden de schouders opgehaald. Dit gebeurt steeds en we zijn het gewend. Wiels (de Curaçaose Wilders) grijpt dit alles weer aan om haat en verdeling te zaaien. Hij gaat weer als een speenvarken te keer: ongenuanceerd en vingerwijzend. Die vent neemt niemand toch meer serieus. Inderdaad wel raar dat zijn uitspraken gepikt worden. In NL struikelen ze veel sneller over dergelijke taal. Daar is “doe toch normaal, man” al not done. Hier wensen ze de Nederlanders terug naar NL, desnoods in plastic zakken! En daar worden alleen de schouders voor opgehaald.
Allemaal negatieve publiciteit voor Curaçao en dat doet het toerisme niet goed. Er zou hier een grimmige, dreigende sfeer hangen. Nou, echt. Wij hebben nog geen verschil gemerkt hoor.
Van de week ga ik boodschappen doen. Ik parkeer mijn auto en stap uit. Van de auto naast mij draait de motor, maar er beweegt nog niets. Ik pak de boodschappentassen. Als ik tussen de auto’s uit wil lopen, rijdt de auto achteruit. Ik blijf even staan zodat deze meneer er makkelijker uit kan draaien. De auto stopt en rijdt weer vooruit. Het raampje glijdt naar beneden. De meneer spreekt mij aan:
“mevrouw, bent u van Nederlandse afkomst?”
“ja, dat klopt”
“Dan bent u zeker wel opgelucht?”
“Opgelucht? Hoezo, meneer?”
“Heeft u het ook net op de radio gehoord?”
“Nee, ik heb niks gehoord. Wat was er dan?”
“Schotte heeft net een speech gehouden (voor de koningin) en heeft zich gedistantieerd van de uitlatingen van Wiels. Sterker nog, hij keurt Wiels zijn gedrag af (hij is demonstratief weggebleven bij het bezoek van de koningin)”
“Nou dat is wel goed nieuws. Die man doet het eiland geen goed” (ik blijf toch een beetje voorzichtig met mijn uitlatingen, ik blijf tenslotte een ‘mankamba’ (= blanke).
“Nee mevrouw, hij zorgt voor verdeling tussen blank en zwart”
“En we moeten het toch samen doen op ons eiland” (positief blijven benaderen)
“Juist mevrouw. En de toeristen blijven ook al weg, die gaan allemaal naar Aruba. En we leven hier van het toerisme. Het is ons brood. Die kaffer moet gewoon weg…weg…weg.” (duidelijke taal en taal naar mijn hart)
“Ik ben het helemaal met u eens meneer.”
“Maar u kan opgelucht zijn hoor mevrouw. Er zijn maar een paar mensen die aan Wiels zijn kant staan en die verpesten het voor iedereen. Schotte pikt het niet meer. Ik hoop dat de regering valt en dat hij dan met de goede partij gaat regeren.”
“Ik hoop het ook meneer, dan kunnen we samen het land op gaan bouwen”
“Nou precies. Een goede dag mevrouw.”
“U ook meneer”.
Het raampje glijdt dicht en meneer vertrekt. Ik loop glimlachend de winkel binnen. Zie je wel. Er zijn zat mensen die niet naar kleur, ras of geloof kijken. De wereld is ineens een stukje mooier.
