Zoals jullie weten is Curaçao een feesteiland. Elke dag op elk uur is er wel een happy hour, een evenement, een borrel of een feestje.
Het woord socialiseren is hier uitgevonden. Iedereen kent elkaar en daar het een klein eiland is kom je steeds dezelfde mensen tegen of je hebt gezamenlijke kennissen.
Op het strand bijvoorbeeld. We beginnen vaak om een uur of 12 met zijn 2en. Gezellig genietend van de rust. Lekker boekje lezen. Maar dat boek verdwijnt al snel weer in de tas, want lang zit je daar niet alleen. Je komt altijd wel iemand tegen. Voor je het weet zit je met een flinke groep. Mensen zijn hier ook makkelijk. Je schuift gewoon aan. Ook al ken je niet iedereen. Dat is hier gewoon. Kom er bij, gezellig. En de mensen die je niet kende, ken je nu wel. En zo breidt je kennissenclub razendsnel uit.
Ted was deze week jarig. Een vriendin is vorige week jarig geweest. Samen hebben zij een feestje gegeven onze tuin. Ze hadden gerekend op ongeveer 25 a 30 mensen. Er waren er 48. Het was een gemêleerd gezelschap waarvan de jongste 10 was en de oudste in de 70. Uit beleefdheid hebben we niet gevraagd hoe oud precies.
De “meiden van Ted” hebben zalig Antilliaans voor ons gekookt. Op zoveel mensen hadden zij echter ook niet gerekend, dus voor dat ze het eten gingen opwarmen hebben ze snel alle stukken kip doormidden staan snijden. Alles was eind van de avond glad op.
Ted en Madelon zijn in het zonnetje gezet door de collega’s. We zijn nu een paarse krokodil rijker en een aanmoedigingspremie voor een autoradio (Madelon) en een mobiel (Ted).
