De wekker gaat om 5:15, het is raceday vandaag. 100 dagen heb ik hier hard voor getraind om mijn 1ste marathon te gaan lopen. 100 dagen met een schema van maximaal 14km hardlopen. 100 dagen waarvan ik er zeker 50 van nodig had om vertrouwen te krijgen dat je met dit schema de marathon echt kon lopen. 100 dagen om lichter te worden en om je spieren en pezen sterker te maken om deze uitdaging te volbrengen. Maar is het voldoende geweest?
Ik moet om 7:30 de trein naar Eindhoven hebben. Daarvoor moet ik ontbeten hebben, naar de WC gegaan zijn, laatste spullen ingepakt hebben en op tijd naar het station gaan. Een marathon zonder support lukt niet. Miek heeft haar dagen hard nodig voor haar studie en we hebben besloten om ieder uur telefonisch contact te hebben. Ze kan me volgen op de App van Eindhoven marathon en weet zo steeds wanneer ik weer 10 km verder ben. Ik vind dit heel prettig om zo door haar mentaal ondersteund te worden en zo heb je eigenlijk best veel contact met elkaar. Op het parcours word ik ook ondersteund. Marloes staat op het 15 km punt en 30 km punt om mij van nieuwe supplies (bidons en gel) te voorzien.
Om 10.00 uur valt te start en is de temperatuur pas 12 graden Celsius. Prima looptemperatuur denk ik, al is het bij de start wat aan de frisse kant. Ik start voor mijn gevoel zo rustig mogelijk. KM 5 passeer ik in 31:57, prima rustig aan blijven lopen denk ik. Het wordt al rustiger op het parcours en het peloton strekt zich langzaam maar zeker uit. Voor mij op zo’n 100 meter zie ik de pacers lopen van 4:20. Ik wil daar niet naar toe lopen, maar vooral mijn eigen race lopen. KM 10 passeer ik in 1:04:05, keurig weer 32 minuten over de 5 km gelopen. De pacers van 4:20 nog steeds op zo’n 80 meter voor me. Miek heeft het ook op de App gezien en belt met op hoe het gaat, of mijn hartslag in de juiste zone is enz. Op het 15 kmpunt staat Marloes al te wachten. Ze rent een stukje met me mee en we wisselen de lege bidons voor 2 volle bidons. Tot nu to gaat alles volgens plan. Geen pijntjes of andere klachten, het gaat lekker. KM 20 2:07:23, nog steeds loop ik strak 32 minuten over 5 km. Ik heb weer contact met het thuisfront. De tijden zijn weliswaar nog goed, maar ik begin een stijve heup te krijgen. Niet direct iets om je zorgen om te maken, maar de eerste klachten komen nu wel.
In 2:14:06 passeer ik de halve afstand. Ik voel me nog fysiek goed, los van een stijve heup. KM 25, ik moet moeite doen om mijn snelheid vast te houden. Inmiddels ben ik aangesloten bij de pacersgroep van 4:20. Ik heb het gat naar hun gedicht, maar heb moeite om hun tempo te lopen. Ik moet weer lossen en merk dat mijn heupen steeds stijver aan het worden zijn. KM 28, 2/3 van de marathon zit er op. Opgeven is geen optie meer. Mijn heupen zijn zo stijf dat ik besluit om deze laatste 14 km naar de finish te joggen, opgeven is GEEN OPTIE. KM 30 gelukkig een drankpost en ik wandel. Miek belt me op en ziet dat mijn tijd iets terug zakt. Nog 12km te gaan, je kunt het! Nu niet opgeven, maar finishen! Ik wissel met Marloes voor de laatste keer mijn bidons en gels. Vanaf KM 30 kan ze mee fietsen naar de finish. De kilometerborden langs de route tellen af. Kom op nog 10, nog 9, nog 5. Met nog 3 km te gaan kom je terug in de stad Eindhoven. Publiek staat hier weer langs de kant.
Vanaf km 30 was het parcours redelijk verlaten, bijna geen lopers meer en ook weinig publiek langs de route. 
De laatste kilometers wordt ik ingehaald door de lopers van de halve marathon, die je op topsnelheid inhalen. De limiet is 5 uur voor de marathon. Ik lig op schema om binnen deze tijd te finishen. Daar is dan eindelijk de finish in zicht. Met stijve heupen strompel ik naar 4:49:10 en binnen. YES i did it!!
Ik kan nauwelijks nog lopen, zo stijf zijn mijn heupen. Ik App met Renee mijn fysio, die aangeeft dat dit makkelijk oplosbaar is (gelukkig). Daar gaan we op maandag (de volgende dag) naar kijken.
Niet alleen het lopen van de marathon is een beleving, maar ook de route er naar toe. Ondanks mijn stijve heupen kijk ik nu alweer stiekem uit naar de volgende marathon. Wie weet wordt dat dan wel Rotterdam in april 2018. Eerst maar eens kijken hoe we dat met die heupen kunnen oplossen. Stapje voor stapje. Al die maanden voorbereiding, filmpjes kijken, adviezen aanhoren, horen erbij en dat maakt het allemaal de moeite waard.