Elke week een zondageditie schrijven werd een beetje een verplichting. Ik moest onderwerpen verzinnen, ze kwamen niet meer spontaan. In het begin waren de wekelijkse stukjes meer een update voor de mensen die wij in NL “achter” hadden gelaten. Zij konden zo meegenieten van onze belevingen en ervaringen. Na een tijdje werden de korte verhaaltjes meer een soort column. Meegemaakte situaties waar ik me over verbaasde door het feit dat je geconfronteerd wordt met een andere cultuur. Elke week, zo niet elke dag, maakten we wel wat mee waar we ons op zijn minst over verwonderden. Leuk om over te schrijven. En een ervaring rijker door met je neus op de feiten gedrukt te worden dat we allemaal het product zijn van onze opvoeding. Genoeg om over te schrijven dus. Er waren soms momenten dat ik 3, 4 weken vooruit liep, een soort voorraadje dus. Geschreven, opgeslagen in de computer en klaar om in de volgende zondageditie te zetten.
Helaas is de bron een beetje opgedroogd. In eerste instantie gooi je het op : te druk, dan: geen zin. Maar later besef je dat je je nog over weinig dingen verbaasd. We zijn afgelopen juli al ons 3e jaar hier ingegaan. We blijken gewend te raken aan de eigenaardigheden op dit eiland. Zonde eigenlijk, dat je de wereld niet altijd met nieuwe ogen kan blijven zien.
Afijn. Het feit is nu dat ik de edities zeer verwaarloosd heb en ik al enkele weken niets van me heb laten horen. Ik heb het bewust laten versloffen. Ach, wie leest die stukjes nou nog, was mijn excuus. Nou, dat blijken toch nog wel wat mensen te zijn, gezien het commentaar dat ik krijg uit het Nederlandse. Of er wat aan de hand was, ging het allemaal wel goed , want het is zo stil aan de overkant.
Elke week doe ik niet meer want ik ga niet schrijven om het schrijven. Ik ben tenslotte geen columnist met een deadline. Het moet wel leuk blijven. Dus ik spreek nu met de lezer af dat ik alleen maar een editie schrijf als ik iets leuks meemaak dat de moeite van het vermelden waard is. Zo blijft het voor iedereen aantrekkelijk.
Laat ik nu net van de week weer iets zo typerends meemaken. Als ik niet had gestaan, had ik van mijn stoel gevallen van verbazing en ongeloof. Maar daar over volgende week meer. He, lekker. Toch weer een voorraadje.
