Het is een warme dag en Dana en ik besluiten eind van de middag nog een snelle duik te nemen in de zee. Lekker opgefrist komen we terug. Met zijn 2en op Dana’s scooter, rijden we de wijk in. We zien tegelijk een hond, die klem zit tussen de muur en een mechanisch hek.
Zijn achterlijf is niet te zien. Hij heeft de strijd al opgegeven en hangt berustend met voorpoten en koppie op de grond. Hij kijkt ons met zielige oogjes aan. Dana en ik handelen allebei hetzelfde. Scooter aan de kant, tassen en helmen worden afgegooid, we rennen naar het hek en proberen hem open te doen. Geen beweging in te krijgen. We gillen naar het huis in de hoop dat er iemand thuis is. Dus niet. Maar door ons gegil komen er allerlei buren aanrennen. Met zijn allen tillen we het hele hek uit zijn rails. De hond kan er tussenuit. Maar heel zijn achterlijfje is slap. De hond is duidelijk in shock. Zijn moeder staat maar naar ons te blaffen maar weet ook met de situatie geen raad. Ze blijft gelukkig wel in de tuin.
Tja wat nu. We kunnen die hond zo niet achterlaten. De buren druipen langzaam af en vinden dat het verder ons probleem is.
We hangen een briefje aan het hek dat we de hond meenemen en dat ze hem bij ons kunnen komen halen.
Thuisgekomen doen we de hond in Dana’s kamer. Hondenruzies kunnen we nu niet gebruiken. Dana belt de veearts van de manege. Of het zo moet zijn, ze is bij ons in de buurt en wil wel even langskomen.
Inderdaad, de hond is in shock, heeft 2 zwaar gekneusde heupen en van binnen is het bont en blauw. Maar in 2 maanden zal hij helemaal genezen zijn.
Hij wordt langzaam wat alerter en gaat weer wat eten en drinken.
Dan komt zijn baasje. De hond blijkt een puppy van 5 maanden en is de laatste uit het nest die verkocht is. Maandag gaat hij naar de nieuwe eigenaren. Maar ja. Dat gaat nu waarschijnlijk niet door. Wie koopt er nu een gewonde hond die niet kan lopen. Wij zijn zo goed voor hem geweest dat we hem gratis mogen hebben. Dan weet hij zeker dat hij een goed tehuis krijgt, ondanks beschadigingen.
Nou ja en dan probeer ik dus stoer nee te zeggen. Eind van het liedje is dat we hem 2 dagen later toch gaan halen. We waren bij de eerste blik in zijn ogen eigenlijk al verkocht.
Het gaat nu heel goed met Lobbes. Het is een kruising tussen een Fila en een Cone Corso. Dit moesten we ook even googlen. Groot dus. Maar zo lief! Echt een goedLobbes dus.
Hij loopt weer redelijk goed. Krabbelen achter zijn oren lukt nog niet zo erg. Zijn pootje blijft dan ergens in de lucht zweven.
Hij waakt al gezellig met Dibbes mee en heeft een zalige zware bas-blaf.
Met de honden kan hij het goed vinden. Hoewel zijn testosteron wel voor wat onderlinge strijd heeft gezorgd om de hiërarchie opnieuw te bepalen. Dibbes is nog de baas, dan komt Demi, onze felle tante, Lobbes komt met stip binnen op de 3e plaats en helaas voor Luna moet zij het onderspit delven. Maar zij gooit haar vrouwelijke charme in de strijd en weet zo Lobbes zijn aandacht te trekken. Ze is namelijk loops.
Hartverscheurend en hij ziet er dankbaar uit. Verhalen over mensen die elkaar overhoop schieten raken me nauwelijks, maar als het over dieren gaat, raak ik van slag. Ik krijg een knoop in mijn maag, zoals je jullie 1e kennismaking met Lobbes beschrijft.
Geniet van jullie dogkwartet.
Hoi Mo. Ik herken je emoties. Wij volwassenen hebben de macht om dieren en kinderen te beschermen. Koude rillingen krijg je er van als mensen die macht misbruiken. Het maakt me razend. Het leed onder honden is hier enorm. Gelukkig krijg je af en toe de kans om in je eigen kleine wereldje iets goeds te doen. Het is er maar 1, maar toch…..