Meer dan 100 dagen na de marathon van Valencia is de start van de Maratona Internazionale di Roma. Na wat gedoe wie nu de organisatie in handen heeft kwam er toch een marathon. Miek en ik vertrekken op donderdag om zondag de Marathon van Rome te lopen en om er daarna nog een stedentrip van te maken.
Zaterdag verkennen we het park aangrenzend aan ons huis. Je kan hier ook heerlijk hardlopen. Net zoals heel Rome is het hier heuvel op heuvel af. In de middag loop ik er een rondje om de spieren op te warmen en even te voelen hoe ze reageren op al die heuvels. Zondagochtend is het vroeg dag en moeten de spieren er klaar voor zijn.
Om zondag 05.00 loopt de wekker af. De keuken en slaapkamer is allemaal in dezelfde ruimte. Ik kan er niets aan doen dat het voor Miek ook vroeg dag is. Ritueel sta ik 3,5 uur voor de start op. Ik wil mijn lichaam 3 uur voor de start de tijd geven om mijn ontbijt te verteren. Dit keer heb ik kleine pannekoeken van Ome Jan uit NL bij me. Ik eet ongeveer het gehele pak op met tegenzin. 05.00 uur voor je ontbijt blijft toch vroeg, drink 4 bakken Nepresso weg om wakker te worden en sluit af met 2 glazen water en een halve liter icethea. Dit laatste neem ik mee naar de start, maar moet op zijn voor dat we vertrekken.
Het regent zachtjes buiten. Ik moet nog een kleine 3 km lopen naar de start en ga daarom om 0715 de deur uit. Ondertussen is het harder gaan regenen en ik trek mijn Nike windjack maar aan om het niet koud te krijgen. Rome is op 7 heuvels gebouwd en ik moet eerst ongeveer 8 verdiepingen afdalen voordat ik op starthoogte ben aangekomen. Langs Piazza Venetia en het Colosseum richting de start. Ik ben ondertussen behoorlijk nat geregend, trek mijn Nike windjack uit en stop deze in mijn natte rugzak. Je inmiddels natte kleding voor na de finish lever je bij een vrachtauto en en zo loop je richting start. Mijn shirt en sokken zijn al behoorlijk nat. Dat gaat nog even duren eer dat weer wat droger is, want het komt met bakken uit de hemel. Miek die komt straks naar het 14km punt. Ik hoop voor haar dat het dan droog is, want zo is er echt niks aan voor de mensen langs de route.
De start is op zijn Italiaans chaotisch. Mensen lopen er op de route net zoals de fotografen waar je om heen moet slalommen. Maar we zijn weg. Ik heb mijzelf een kado van 4:15 – 4::30 beloofd en dat vraagt nu om discipline. Rustig weg gaan en de eerste 5km er een verlengde warming-up van maken is mijn plan. Door de chaos in het begin direct na de start is dat geen punt, Met kmtijden van 6:20-6:30 loop ik de 1ste 5 km in 32minuten. Prima denk ik. Dat haal ik straks wel weer in. Mijn doorkomst op 10km is 1:02. Inmiddels loop ik op mijn wedstrijdsnelheid met een hartslag van 143hpm. NIet versnellen, maar luisteren naar je hartslag. 15km in 1:32:13 en 20km nog steeds met 147hpm. Miek stond op km14 en we hadden afgesproken dat ik alleen zou zwaaien en niet zou stoppen. “Je gaat goed” moedigt ze me aan. Focus op je hartslag denk ik, de marathon moet nog gaan beginnen.
Miek is vast doorgelopen naar het volgende doorkomst punt. Ze belt met op met de vraag of ik al bij het plein met de 3 fonteinen ben geweest. Dat ben ik nog niet, maar waar sta jij dan. Dat weet ze ook niet, maar gaat ze even achterhalen. Ze blijkt op het 38km punt te staan en ik ben nog onderweg naar 25km.
Het 25km punt gaat met nog steeds een hartslag van 145. Je gaat goed, hou die focus vast. De 30Km passeer ik in 3:01 op 150hpm. Nu gaat de marathon beginnen. Pak je tijd op de drankposten, neem je gelletjes en snoepjes en weer door. 35km punt gaat voorbij in 3:32 waarbij mijn hartslag nu naar 155 is gegaan. Geen paniek nog 7 km die hartslag onder controle houden. Op 38km staat Miek bij het plein met de 3 fonteinen, Even een zoen voor wat energie voor de laatste 4km doet wonderen. In de laatste 2km zitten er nog 2 pittige stijgingen in het parcours, maar dat kan me niet deren. Mijn hartslag blijft rond de 160 hangen en ik ga finishen in een tijd van 4:26:41. WoW dat is genieten.